Die harde werklikheid van Wiskunde

“Ek haat wiskunde #spreadmathhate”. “My wiskunde onderwyser het alweer vir ons ‘n pak huiswerk gegee vir more #sobaiewerkekslaapeerder”. “Wiskunde is aaklig #wiskundeisvirdievoëls”. “Wiskunde is absoluut ondoenbaar #skietmynou”. Hierdie is presies wat gaan gebeur as jy jou graad10 – graad12 leerders vrylaat op Twitter om deel te neem aan ‘n wiskunde gesprek.

Sosiale media soos Blogs, Twitter, Whatsapp, Facebook en Instagram is beslis ons toekoms en dit is ook iets wat leerders besonders prikkel om deel te wees, omdat dit vir hulle bekend is. Ons jongmense raak groot daarmee, dit voel op ons vlak, dis ons speelgrond en daarom is ons gemaklik. Noem my outyds, of net gemaklik met waarmee ek skool gegaan het, maar sosiale media hoort nie vir my in ‘n wiskunde klas nie.

Wiskunde is vir my ‘n vak met baie streng dissiplines en soos in my eerste paragraaf, dit is ook nie ‘n vak wat baie vriendelik en gemaklik by leerders is nie. Daar is altyd die uitsondering op die persoon wat ‘n wiskundige, aktuaris, ingenieur of een of ander wetenskaplike wil wees, maar dis soos die engelsman sê: “far and few between”.

Ek dink egter dat leerders moet gebruik maak van internet bronne om meer oor wiskunde uit te vind. Bietjie addisionele navorsing te doen om bewyse te verstaan en wiskundige stellings hul eie te maak. Ons moet in ons onderwystelsel leerders probeer prikkel om die wiskunde taal te verstaan. Dalk na so paar Blogs of Tweets kry jy dalk die perfekte studie vriend/vriendin, maar die waarskynlikheid is min en sal beslis ondersoek moet word (; ...

Porgramme wat beskikbaar is op die internte, soos byvoorbeeld Geogebra, is iets waaraan ek graag enige leerder wil bekendstel. Dit is ‘n program waar mens grafieke kan tre, konstruksies kan doen en dit kan rondskuif. Hierdie is ‘n platform wat ek graag in ‘n klaskamer sal wil gebruik en toepas. Leerders kan hieruit leer en dan daaroor hulle ervarings deel op sosiale netwerke, omdat dit iets meer informeel en  “buite” die klaskamer is.

In die geval wat sosiale media aangewend sal word, sal dit wees om inligting oor te dra aan leerders wat belangrik is, want watter deursnee tiener kyk nie elke aand laaste ding voor slaaptyd op hulle foon nie, al is dit net om seker te maak daar is nie een nuwe notification nie. Sport, kultuur en buitemuurse aktiwiteite waarvan jy foto’s wil deel  of  minder formele skool aktiwiteite is gepas vir sosiale media. Ook hier moet jy as onderwyser ongelooflik baie diskresie toon. Inligting versprei soos veldbrande, een verkeerde foto, een skewe woordjie, een verdraaing van die waarheid en daar is nog is ‘n wiskunde juffrou haar werk kwyt.

Daar is ‘n baie fyn lyn -  en dis belangrik dat ons aan die regte kant bly!

'N hart of 'n rekenaar wat luister?

Leerders stap in die rekenaar lokaal in, onmiddelik op hulle gemak en die glimlagte is sommer baie breed, want daar is 'n video op die skerm. Die video begin, dis lekker musiek en almal kry onmiddelik baie energie en is sommer lus om te leer.

Dis belangrik om te dink oor presies hoekom leerders in ekstase is daaroor? Ek dink 'n groot faktor is die feit dat dit iets nuut is. As jy 'n nuwe speelding het, wil jy heeldag daarmee speel - gee dit 'n week of so, dan is leerders heel eenvoudig terug by die begin. Ja, leerders leer baie deur KORREK gebruik te maak van tegnologie en die internet.

Podcast, video klasse, Youtube, Google en soveel meer. Leerders het 'n eindelose put van inligting wat aan hulle beskikbaar gestel word. Jy as opvoeder is mismoedig, want wat is dan nou jou doel? Is dit heel eenvoudig 'n geval van: "If you can't beat them, join them".

Besluit jy dan as opvoeder om die rekenaar tegnologie in te vaar en ook video klasse, skuifies en videos saam te stel met jou rekenaarvaardighede? Hierdie klink na 'n goeie idee, behalwe dat onderwysers se kennis oor videos saam stel varieer van uiters handig en kreatief tot terug by 'n persoon wat net 'n liedjie by 'n Powerpoint kan sit. So is tegnologie en rekenaar opvoeding met elke leerder agter 'n rekenaar of tablet die oplossing?

Ek dink 'n onderwyser moet 'n goeie balans handhaaf tussen werk op rekenaars, addisionele internetbronne en die goeie ou gewone pen en papier kennis. Die prag en opwindenheid van onderwys is daarin gelee dat elke dag anders is, want jy werk met mense. Dieselfde kind wat gelukkig was verlede week, kan dalk hierdie week ten gronde wees a.g.v. probleme by die huis of boelies by die skool.

Hierdie persoonlikheids en emosionele stand van leerders maak dit moeilik om vooraf 'n les bekend te stel op die Internet, want jou voorafgestelde idee van wat die leerder se reaksie gaan wees, is nie noodwendig wat die uitkoms gaan wees nie. En hoe stel jy dan vas hoe effektief hierdie digitale klas van jou was?

Daarom in my oe, leerders moet 'n onderwyser he, 'n persoon wat hulle kan leer en kan ondersteun. Tegnologie is fantasties, maar vir een of twee konsepte, maar beslis nie die voltydse oplossing nie. 'N masjien kan nie al jou vrae antwoord nie en ook nie die hart agter die rekenaar se nood raaksien nie.

Wie help dit eintlik?

Die ou swartbord kraak soos wat die onderwyser dit op en afrol om so veel as moontlik woorde in te pas vir die agter osse wat ook in die kraal moet kom. Agter die onderwyser se rug is party leerders besig om te gesels, ander is op hulle selfone en dan die pligsgetroues is hard aan die notas maak. Jy mag dalk dink, sjoe, ons is mos verby hierdie stadium met al die interaktiewe borde en Powerpoint voorleggings.

Juffrou het gedeurnag om hierdie uitnemende Powerpoint skyfies te maak, sy neem dit, plaas dit op die skerm en daar gaan die rekenaarskerm swart, nou wat nou?

Ongelukkig is tegnologie in die vorm van rekenaars nie betroubaar nie, want eerstens 'n rekenaar kan net uitvoer wat ingevoer is. En ook, hierdie is Suid-Afrika, beurtkrag is 'n werklikheid.

Onderwysers is nie altyd vertroud met rekenaars nie en swak voorleggings op skyfies is duisend maal erger as die ou krakerige swartbord. Ek het al baie maal in lesings lokale gesit en besef watter ewil hierdie skyfies eintlik is. Dit is soveel inligting wat so punt vir punt neergesit is en jy dink alreeds aan die toets daardie tyd en hoe op aarde dink hierdie Meneer of Juffrou gaan ek dit onthou? Onmiddelik is jy ontmoedig en hou sommer op met luister en fokus.

Dit laat mens dink. Wat help nou eintlik om groot massas inligting in te neem, om dit op 'n skyfie te he of op die ou getroue swartbord?

Hierdie vraag is baie belangrik, want dit laat jou besef dat al hierdie fantastiese hulpmiddels sinneloos is as dit nie reg toegepas word nie. Indien jy tegnologie implementeer in jou klaskamers, dan moet jy videos gebruik en leerders laat deelneem vanaf hulle selfone of tablette aan soektogte ens. Maar, ongelukkig lei hierdie optimale gebruik van tegnologie tot groter probleme, want die buurvrou het altyd 'n beter foon en facebook, whatsapp en verbode webtuistes is 'n ewil in jongmense se lewens.

So hoe gaan mens te werk om leerders se aandag te behou as tegnologie in die vorm van rekenaars nie noodwendig die oplossing is nie. Hoe kan mens hierdie sogenaamde "naked teaching" laat werk. Sien die volgende artikel as beginpunt vir hierdie blog: http://digitalhumanities.org/dhq/vol/5/3/000106/000106.html

Ek dink maak jou klas omgewing vrolik met plakate, stel visueel konsepte voor en laat die klas jou help en lei om inligting bymekaar te bring deur net wenke uit te ruil.

Sit maar jou rekenaar weg Meneer en Juffrou, vandag gesels ons net oor hoe ons beter kan leer!